Prypeć (1970 - 1986)

1985. Dom handlowo-usługowy „Jubilejnyj” („Jubileuszowy”), po prawej widoczny fragment szkoły średniej nr 3. W tle budynek akademika i uczelni zawodowo-technicznej nr 8 przy ul. J. Łazariewa. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

Lata 80-te. Dziewięciokondygnacyjny budynek mieszkalny przy Alei Lenina 32/13 zbudowany według częściowo zmodyfikowanego projektu 114-87-2 (m. in. mieszkał tam (mieszkanie nr 78) dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktor Pietrowicz Briuchanow). Oprócz powierzchni mieszkalnej w budynku znajdowały się również obiekty usługowe (serwis RTV), edukacyjne (klub młodych techników) oraz handlowe (sklep z art. przemysłowymi „Rajduha” („Tęcza”). W latach 80-tych na dachu zamieszczono slogan propagandowy „Sława Leninu, Sława Partii” („Chwała Leninowi, Chwała Partii”). (fot. Iwan Iwanowicz Właskin)

Jesień 1986. Bloki mieszkalne przy Alei W. Lenina. (fot. Igor Jegorow/pripyat-city.ru)

Lato 1986. Panorama pierwszej i drugiej dzielnicy miasta Prypeć wykonana z pokładu śmigłowca Mi-8 znajdującego bezpośrednio nad bazą transportu. W centralnej części zdjęcia doskonale widoczna remiza straży pożarnej, oraz stacja uzdatniania wody. Po lewej stronie fragment budynku posterunku milicji. (fot. pripyat.com)

Lata 80-te. Bloki mieszkalne przy ulicy Bohaterów Stalingradu. Po lewej (dwukondygnacyjny budynek) fragment budynku sklepu "Kultowary" (znajdowały się tam pawilony handlowe: stołówka na 155 miejsc (północny), artykuły dekoracyjne (wschodni), artykuły gospodarstwa domowego (zachodni) oraz apteka (południowy). Łączna powierzchnia sklepu wynosiła ok. 1000 m².

1980. Dystrybutor wody umieszczony w budynku przepompowni ścieków tzw. „Fekalki” przy ul. I. Kurczatowa 25, w tle bloki mieszkalne przy Alei Lenina. Oprócz dystrybutora wody w budynku mieścił się również punkt sprzedaży biletów linii lotniczych „Aerofłot” oraz agencja wydawnicza „Sojuzpeczat” gdzie można było kupić los na loterię „Sprint”. (fot. pripyat-city.ru)

Zdjęcie wykonane najprawdopodobniej w roku 1980/81 (w tle widoczna budowa bloku IV) z jednego z bloków przy ul. Sportowej. Na pierwszym planie widoczny basen "Lazurowy" oraz Szkoła nr 3. W tle bloki przy ul. W. Łazarewa. Fot. Pripyat.com

Lata 70-te. Wielospecjalistyczne Centrum Medyczne nr 126 (MSCz-126). Na dachu budynku polikliniki od strony ulicy Przyjaźni Narodów na początku lat osiemdziesiątych umieszczono slogan propagandowy „Zdorowja narodu – bagatstwo kraini” („Zdrowie narodu - bogactwem kraju”). Na pierwszym planie samochód osobowy GAZ-21 Wołga. (fot. pripyat-city.ru)

1978. Na pierwszym planie nowo powstałe przedszkole nr 8 „Tieriemok”. Nieco dalej przy ul. Łesi Ukrainki znajdują są baraki dla pracowników budowy III. mikrodzielnicy (później będzie tu miała swoją siedzibę organizacja DOSAAF tj. ochotnicze towarzystwo współpracy z armią, siłami powietrznymi i flotą). W oddali budowa zakładu „Jupiter”. (fot. pripyat-city.ru)

1978. Zdjęcie wykonano z dachu 16-piętrowego budynku przy ul. W. Łazarewa 7. Na pierwszym planie widoczne fundamenty drugiego 16-piętrowego budynku przy skrzyżowaniu ulic W. Łazarewa oraz I. Kurczatowa. Po prawej fragment przedszkola nr 7 "Złoty klucz". Warto zauważyć że w tym czasie nie powstał jeszcze sklep spożywczy "Wschód słońca", który został wybudowany dopiero w 1980 roku. (fot. pripyat-city.ru)

9 maja 1985. Pochód z okazji 40. rocznicy (1945 - 1985) zakończenia II wojny światowej. Dzień Zwycięstwa w ZSRR był jednym z najważniejszych świąt państwowych. Na zdjęciu platforma na bazie samochodu ciężarowego GAZ-51 z plakatami propagandowymi: „40 let WIEŁKOJ POBIEDY” (pol. „40 lat WIELKIEGO ZWYCIĘSTWA”). Wśród maszerujących na czele pochodu można dostrzec (w przyciemnionych okularach) ówczesnego dyrektora Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktora Pietrowicza Briuchanowa. (fot. pripyat-city.ru)

1978. Obiekt po prawej to budynek dworca autobusowego „Prypeć” przy ul. Entuzjastów, w tle budynki hoteli robotniczych (II, III, VI). Jednokondygnacyjny budynek po lewej to księgarnia. Widoczna jest tu również kompozycja artystyczno-architektoniczna „Drzewo Przyjaźni Narodów”. (fot. Iwan Grigorowicz.Żołud / pripyat-city.ru).

1 maja 1978, ul. I. Kurczatowa. Święto klasy robotniczej było regularnie obchodzone w Rosji od 1890 roku, corocznie 1 maja. Po zwycięstwie rewolucji październikowej w 1917 roku Świętu Pracy nadano oficjalny status. Dzień ten stał się dniem masowych demonstracji mas pracujących oraz wojska. W Prypeci z tej okazji organizowano coroczny pochód rozpoczynający się przy Alei Lenina 1, następnie kierujący się ku głównemu placu miasta gdzie została wybudowana specjalnie na tę okazję trybuna honorowa na której członkowie władz miasta oraz partii przyjmowali pochód. Na zdjęciu platforma na bazie samochodu ciężarowego GAZ-51 z plakatami propagandowymi: „Mir - Trud - Maj” (pol. „Pokój - Praca - Maj”) oraz „РСДРП - 80 - ВКП” (pol. „RSDPR (Rosyjska Socjal-Demokratyczna Partia Robotnicza) - 80 - WKP(b) (Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików))” mający podkreślać 80-lecie powstania Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji gdzie jedną z dwóch głównych frakcji byli bolszewicy. (fot. Właimir Dżask / pripyat-city.ru)

1986. Ulica I. Kurczatowa. Trwa akcja dekontaminacji miasta. Obiekt pośrodku to budynek kina "Prometeusz" ozdobiony mozaikową płaskorzeźbą. Po jego prawej stronie stoi pomnik Prometeusza który w 1987 roku został przeniesiony na plac przed budynkiem administracyjnym elektrowni i znajduje się tam do dziś. Parterowy budynek po prawej stronie (przed blokami) to punkt poboru do Armii Radzieckiej. (fot. pripyat-city.ru)

Plac widoczny na pierwszym planie to tymczasowy prowizoryczny parking dla samochodów osobowych należących do ewakuowanych 27 kwietnia mieszkańców miasta. Mieścił się on tuż obok Wydziału Mieszkalnictwa i Usług Komunalnych Komitetu Wykonawczego miasta Obiekt widoczny po lewej stronie od placu to budynek milicji. Po przeciwnej stronie drogi widoczny jest blok przy ul. Ukrainki Łesi 24 (była to ukraińska poetka, pisarka i krytyk literacki żyjąca na przełomie XIX i XX wieku) gdzie w części parterowej znajdował się sklep z artykułami sportowymi "Sport". (Fot. Pripyat.com)

Lata 80-te. Przystań nad Zalewem Janowskim. Na pierwszym planie widoczny Wodoloto z serii "Rakieta" używany do rejsów pasażerskich po rzece Prypeć i Dniepr. Przed awarią, istniało stałe połączanie na trasie Prypeć - Kijów. Znajdujący się po prawej stronie żuraw wieżowy wykorzystywany był przy budowie pobliskiego sanatorium "Słonecznego"

Maj 1985. Apel szkolny (najprawdopodobniej) z okazji Święta Pracy przed budynkiem szkoły średniej nr 2. Na drugim planie widoczne bloki mieszkalne przy ul. Łesi Ukrainki. Za jednym z bloków widoczna część masztu radiowego znajdującego się na najwyższej kondygnacji wieży przeciwpożarowej zlokalizowanej obok budynku jednostki straży pożarnej.

Ulica Sportowa. Po prawej widoczny fragment budynku szkoły nr 3, nieco dalej dom usługowy "Jubileuszowy". W tle budowa hostelu nr 19.

Lata 70-te. Sklep „Uniwermag” przy ul. Przyjaźni narodów 5a. Wybudowany w pierwszej połowie lat 70-tych w bliskim sąsiedztwie hoteli pracowniczych, obok sklepu „Berizka” („Brzózka”) był jednym z pierwszych sklepów w mieście. (fot. z prywatnego archiwum Ludmyły Metelowej)

1978. Pięciokondygnacyjny blok mieszkalny przy Alei Lenia 15a (fot. Іwan Grigorowicz).

1978. Trwa budowa Centrum Handlowego przy ul. J. Łazariewa. Po lewej fragment budynku lokalnego węzła łączności. Na pierwszym planie czteroosiowy żuraw samojezdny KS-6471 z napisem na wysięgniku „CCCP PRL” („ZSRR PRL”) który nawiązuje do faktu współpracy obu krajów przy projekcie tego pojazdu. (fot. Iwan Grigorowicz Żołud / pripyat-city.ru)

Lata 80-te. Parterowy budynek na pierwszym planie to kawiarnia „Olimpija” („Olimpia”), za nim dziewięciokondygnacyjny budynek hotelu pracowniczego nr 19. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

Sklep z art. przemysłowymi „Rajduha” („Tęcza”) przy prospekcie W. I. Lenina 32/13 w porze nocnej. (fot. pripyat.com)

Lata 70-te. Trwa budowa trzeciego dziewięciokondygnacyjnego punktowca według projektu 121-60-25 przy prospekcie W. I. Lenina. Napis na plakacie propagandowym u podstawy budynku głosi „Budiemo gidnimi Sławi batkiw” („Będziemy godni chwały ojców”). (fot. pripyat-city.ru)

Sanatorium „Słoniecznyj” („Słoneczne”) przy ul. A. Ogniowa 3. Czterokondygnacyjny zakład profilaktyczno-leczniczy wybudowany w bliskim sąsiedztwie Zalewu Janowskiego, według typowego projektu 252-3-16, przewidziany na 202 miejsc noclegowych. Na przełomie kwietnia i maja 1986 roku obiekt znalazł się w obszarze tzw. śladu północnego w związku z czym do dnia dzisiejszego odnotowuje się tam podwyższony poziom zanieczyszczenia radionuklidem. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

Kino „Promietiej” („Prometeusz”) przy ul. I. Kurczatowa 4. Zbudowane w połowie lat 70-tych według projektu 264-13-53, przewidziane na 420 miejsc. Od strony ulicy fasada budynku ozdobiona jest mozaikową płaskorzeźbą pt. „Energia” (1975) autorstwa Iwana Siemienowicza Litowczenki. (fot. Igor Aleksiejewicz Kropiwnicki / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1976)

1 września 1983. Apel z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego (1983/84) przed budynkiem szkoły średniej nr 4. Slogan propagandowy tuż nad wejściem głosi „MY DIEŁU LENINA WIERNY” („JESTEŚMY WIERNI DZIEŁU LENINA”). (fot. Jewgienij A. Alimow / pripyat-city.ru)

Lata 80-te. IV. Mikrodzielnica. Dwukondygnacyjny, rozłożysty budynek po prawej to przedszkole nr 10 „Wasilok”, po lewej budynki hoteli dla pracowników pobliskiego zakładu „Jupiter”. W tle ostatnia faza budowy szesnastokondygnacynego punktowca tzw. „Fujiyama”. (fot. Iwan Iwanowicz Właskin)

Widok na centralny plac miasta oraz budynki mieszkalne przy ul. I. Kurczatowa. Napis na plakacie propagandowym, będącym słynnym cytatem W. I. Lenina z 1920 roku głosi „KOMMUNIZM - JEST SOWIETSKAJA WŁAST PLUS ELEKTRIFIKACYJA WSIEJ STRANY” („KOMUNIZM - TO WŁADZA RADZIECKA PLUS ELEKTRYFIKACJA CAŁEGO KRAJU”). (fot. z archiwum Muzeum historii miasta Sławutycz i Czarnobylskiej EJ / pripyat.city.ru)

Szkoła średnia nr 2 oddana do użytku w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych, dedykowana dla uczniów zamieszkujących II. mikrodzielnice miasta. W połowie lat osiemdziesiątych była jedna z 5-ciu szkół ogólnokształcących w mieście. Została wybudowana według typowego projektu 222-1-29 zakładającego równoczesną naukę trzech roczników w każdej z ośmiu klas (łącznie dwadzieścia cztery klasy). Dodatkowo dla uczniów wybudowano boisko do koszykówki oraz piłki nożnej. Budynek szkoły składał się z dwóch skrzydeł: czterokondygnacyjnego głównego budynku w którym znajdowały się sale lekcyjne oraz niższej bocznej części w której mieściła się sala gimnastyczna. (fot. pripyat-city.ru)

Wrzesień 1978. Uroczyste przywitanie pierwszych uczniów przed budynkiem nowo wybudowanej szkoły średniej nr 3. Jako pierwsza przy mównicy (od prawej), późniejsza wieloletnia dyrektor szkoły - Walentina Nikołajewna Parchomienko. (fot. autor nieznany)

Zakład „Fabrika - Kuchnia” („Fabryka - Kuchnia”) przy ul. Łesi Ukrainki 3. Położony na obrzeżach miasta, wybudowany w połowie lat 80-tych zajmował się głównie produkcją żywności. Na parterze zbajdowała się stołówka oraz sklep spożywczy a na pierwszym piętrze linie produkcyjne.

Lata 70-te. Prospekt (aleja) Włodzimierza Ilicza Lenina. Trwa budowa dwuskrzydłowego bloku mieszkalnego o numerze porządkowym 32/13 usytuowanego u zbiegu prospektu W. I. Lenia i ul. I. Kurczatowa. Budynek został wybudowany w oparciu o częściowo zmodyfikowany projekt 114-87-2. Ze względu na dobrą lokalizację oraz ponadstandardową powierzchnię lokali mieszkalnych, zamieszkiwali go głównie znaczący mieszkańcy miasta pełniący funkcje publiczne oraz lokalni działacze partyjni. Z uwagi na pełnione wysokie stanowisko, został tam zakwaterowany również (mieszkanie nr 78) dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktor Pietrowicz Briuchanow. Oprócz powierzchni mieszkalnej w części parterowej budynku znajdowały się również obiekty usługowe (serwis RTV), edukacyjne (klub młodych techników) oraz handlowe (sklep z art. przemysłowymi „Rajduha” („Tęcza”). W latach 80-tych na dachu zamieszczono slogan propagandowy „Sława Leninu, Sława Partii” („Chwała Leninowi, Chwała Partii”). (fot. pripyat-city.ru)

Lata 80-te. Zakład „Jupiter” widziany z jednego mieszkań przy ul. Sportowej. (fot. odnoklassniki.ru)

Stela z pochodnią wraz z nieistniejącym już napisem „CZAES im. W. I. Lenina” oraz sloganem propagandowym „Wsiesojuznaja udarnaja komsomolskaja strojka” („Kluczowy wszechradziecki komsomolski projekt”) znajdująca się przy głównej drodze prowadzącej do miasta i elektrowni (pół kilometra przed witaczem "PRYPEĆ 1970"). (fot. chnpp.gov.ua)

Prospekt (aleja) W. I. Lenina widziany z terenu stadionu miejskiego. Warto zwrócić uwagę że na żadnym z trzech dziewięciokondygnacyjnych punktowców nie widnieją jeszcze hasła będące komunistycznymi sloganami propagandowymi („Chwała KPZR”, „Chwała Leninowi”, „Pokój Światu”). (fot. odnoklassniki.ru)

Lata 80-te. Na pierwszym planie wybudowany w pierwszej połowie lat 70-tych, znajdujący się przy wjeździe do miasta stadion miejski będący pierwszym (do czasu budowy dużo większego Stadionu Centralnego, którego budowy nigdy nie ukończono) tego typu obiektem sportowym w mieście. Na ogrodzeniu tuż za trybunami które stanowiły stałe ławy drewniane widoczny jest napis propagandowy „(...) silnoj woli i mużestwa - im prinadleżyt buduszczeje” („(...) siłą woli i męstwa - do nich należy przyszłość”). Na drugim planie, ostatnie przeznaczone do wyburzenia zabudowania wsi Semichody (na miejscu tej osady powstała Prypeć). W tle początkowa faza budowy bloku energetycznego nr IV Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. (fot. autor nieznany)

Lata 80-te. Dworiec kultury „Eniergietik” (Pałac kultury „Energetyk”) w porze nocnej.

Zima 1986. Pałac Kultury „Energetyk” udekorowany z okazji XXVII Zjazdu KPZR (26 lutego - 3 marca 1986) portretami dwunastu członków Biura Politycznego KC KPZR. Ciekawostką może być fakt że jednym z delegatów na XXVII Zjazd był ówczesny dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej - Wiktor Briuchanow. (fot. Larisa Bojko / pripyat-city.ru)

Kompleks sportowy „Lazurnyj” („Lazurowy”) przy ul. Sportowej 24. Kompleks sportowy stanowiły: hala sportowa oraz dwie kryte pływalnie (duża i mała). Po awarii w CEJ w 1986 roku obiekt przeszedł pod zarząd Państwowego Specjalistycznego Przedsiębiorstwa „KOMPLEKS” i funkcjonował do 1998 roku (niektóre źródła podają rok 1996).

Placyk w rejonie ulicy I. Kurczatowa. W tle szesnastokondygnacyjny punktowiec przy ul. J. Łazariewa 1/14 gdzie mieściła się siedziba urzędu stanu cywilnego oraz (w części parterowej) biblioteka. (fot. Władimir Litwoczenko/Dan Maksim Woropaj - pripyat-city.ru)

Dnia Młodzieży. Tego dnia główną aleją miasta noszącą imię W. I. Lenina odbywał się uroczysty pochód na którym manifestowano "nierozerwalny związek" młodzieży i komunizmu. Na zdjęciu widoczny motocykl z flagą ZSRR, tuż za nim pozostałe motocykle z flagami piętnastu republik ZSRR. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

I poł. lat 70-tych. Trwa budowa dziewięciokondygnacyjnego bloku mieszkalnego przy Alei Lenina 32/13 (mieszkał tam m. in. dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktor Pietrowicz Briuchanow).

1975. Kompozycja artystyczno-architektoniczna „Drzewo Przyjaźni Narodów” przedstawiające godła piętnastu republik związkowych ZSRR znajdująca się przy ul. Przyjaźni Narodów autorstwa Iwana Siemienowicza Litowczenki. W tle (najprawdopodobniej pierwszy) dziewięciokondygnacyjny punktowiec miejski. (fot. W. G. Bombiza / pripyat-city.ru)

1976. Ulica Przyjaźni Narodów. Budynki hoteli pracowniczych: nr 3 (po lewej) oraz nr 4 (po prawej, z namalowaną na fasadzie pochodnią z napisem „50 let CCCP” symbolizującym 50 lat od powstania ZSRR (1922 - 1972). Widoczny pomiędzy budynkami (po lewej) parterowy pawilon to biblioteka pracownicza, w głębi (pomiędzy budynkami hoteli) stołówka nr 5 „Drużba” („Przyjaźń”). W początkowym okresie rozwoju miasta, hotele pracownicze były głównym obiektem mieszkalnym robotników. W połowie lat 70-tych mieszkało w nich blisko 5 tys. osób, co w tym czasie stanowiło ok. 20% wszystkich mieszkańców. (fot. prywatne archiwum Ludmyły Metelowej)

1978. Pociąg pasażerski na bocznicy kolejowej stacji Janów. W tle widoczny zarys punktowca przy ul. Łesi Ukrainki 1a. (fot. Іwan Grigorowicz Żołud/pripyat-city.ru)

Dworzec autobusowy „Prypeć”. Dworzec pełnił funkcję ważnego węzła komunikacyjnego w regionie. Krzyżowały się tu trasy autobusów kursujących pomiędzy miastami obwodu kijowskiego (Kijów, Czarnobyl, Prypeć) a Białorsukiej SRR (Mozyrz, Rzeczyca, Brahin). Budynek dworca charakteryzował się dużą, przeszkloną poczekalnią oraz trzema stanowiskami odjazdowymi. Wewnątrz znajdowało się m. in. 6 kas biletowych oraz pomieszczenie dla dyżurnego kontroli ruchu. Dla pasażerów przygotowano trzy metalowe szafki (łącznie 27 schowków) będące przechowalnią bagażu a dla najmłodszych pokój gier i zabaw. W centralnej części poczekalni umiejscowiono schemat siatki połączeń autobusowych. W okresie funkcjonowania dworzec był czynny od 5 do 22, 7 dni w tygodniu. Za tabor autobusowy (składający się głównie z autobusów LAZ, liczących w pewnym okresie 167 pojazdów) odpowiadało Prypiackie Przedsiębiorstwo Transportu Samochodowego nr 31015. (fot. Jewgienij A. Alimow / Muzeum Krajoznawcze miasta Sławutycz i Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej / pripyat-city.ru)

Dworzec autobusowy „Prypeć”. Dworzec pełnił funkcję ważnego węzła komunikacyjnego w regionie. Krzyżowały się tu trasy autobusów kursujących pomiędzy miastami obwodu kijowskiego (Kijów, Czarnobyl, Prypeć) a Białorsukiej SRR (Mozyrz, Rzeczyca, Brahin). Budynek dworca charakteryzował się dużą, przeszkloną poczekalnią oraz trzema stanowiskami odjazdowymi. Wewnątrz znajdowało się m. in. 6 kas biletowych oraz pomieszczenie dla dyżurnego kontroli ruchu. Dla pasażerów przygotowano trzy metalowe szafki (łącznie 27 schowków) będące przechowalnią bagażu a dla najmłodszych pokój gier i zabaw. W centralnej części poczekalni umiejscowiono schemat siatki połączeń autobusowych. W okresie funkcjonowania dworzec był czynny od 5 do 22, 7 dni w tygodniu. Za tabor autobusowy (składający się głównie z autobusów LAZ, liczących w pewnym okresie 167 pojazdów) odpowiadało Prypiackie Przedsiębiorstwo Transportu Samochodowego nr 31015. (fot. pripyat-city.ru)

28 kwietnia 1986. Ewakuacja GOWD (ros. Gorodskoj Otdieł Wnutriennich Dieł, pol. Miejski Urząd Spraw Wewnętrznych) będący odpowiednikiem komendy miejskiej milicji mieszczący się przy ul. Łesi Ukrainki 5.

1985. Młodzi członkowie DOSAAF (pol. Dobrowolne Towarzystwo Współdziałania z Armią, Lotnictwem i Flotą) podczas gry logicznej „Polowanie na lisy”. Była to paramilitarna samorządna organizacja sportowo-wojskowa ściśle współpracująca z armią oraz ministerstwem obrony ZSRR której celem było umacnianie zdolności obronnej kraju i przygotowanie ludzi pracy do obrony socjalistycznej ojczyzny. W Prypeci siedziba organizacji znajdowała się przy ul. Łesi Ukrainki 9. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

Sklep z art. przemysłowymi „Uniwermag” przy ul. Przyjaźni Narodów. Był jednym z pierwszych obiektów handlowych, a przez prawie całą dekadę lat 70-tych jedynym sklepem z artykułami przemysłowymi w mieście. Napis na szyldzie informuje: „Szkolnyj Bazar” (pol. „Szkolny bazar”). (fot. autor nieznany)

Poł. lat 70-tych. Trwa budowa dziewięciokondygnacyjnego budynku mieszkalnego przy Alei Lenina 32/13 według częściowo zmodyfikowanego projektu 114-87-2 (m. in. mieszkał tam (mieszkanie nr 78) dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktor Pietrowicz Briuchanow). W późniejszym okresie na dachu zamieszczono slogan propagandowy „Sława Leninu, Sława Partii” (pol. „Chwała Leninowi, Chwała Partii”). (fot. pripyat-city.ru)

1978. Budowa Zakładu „Jupiter”. Z uwagi na dynamiczny rozwój Prypeci władze podjęły decyzję o budowie na obrzeżach miasta nowego zakładu przemysłowego mającego zapewnić zatrudnienie dla części niezwiązanych z elektrownią mieszkańców miasta. Nowo powstały zakład oddano do użytku w 1979 roku, a rozpoczął swoje funkcjonowanie rok później. Oficjalnie był on filią kijewskich zakładów "Majak" zajmujących się produkcją urządzeń audio: magnetofonów, radioodbiorników oraz radiostacji. Miał on zatrudniać docelowo ok. 3.5 tys. osób, głównie mieszkańców Prypeci stając się drugim (po Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej) największym zakładem pracy w mieście. Dla zamiejscowych pracowników w bliskim sąsiedztwie zakładu wybudowano dwa hotele pracownicze z własną stołówką, znajdujące się przy ulicy Łesi Ukrainki 46. (fot. Iwan Grigorowicz Żołud / pripyat-city.ru)

Tablica z uproszczonym schematem miasta Prypeć (obecnie nieistniejąca) z zaznaczonymi obszarami przeznaczonymi pod dalszą zabudowę, znajdująca się przy głównej drodze prowadzącej do miasta. (fot. csdfmuseum.ru)

Widok z tzw. Piaszczystego Płaskowyżu (był to obszar w północnej części miasta przeznaczony pod jego dalszą zabudowę) na wody Zalewu Janowskiego. Na pierwszym planie wodolot z serii „Rakieta” (od wiosny do wczesnej jesieni istniało stałe wodne połączenie łączące Prypeć z Kijowem, Mozyrzem czy Homlem) za nim budynek z charakterystycznym przeszklonym frontem kawiarni „Prypeć”, obok port rzeczny miasta. W tle cztery dziewięciokondygnacyjne punktowce przy ul. I. Kurczatowa. (fot. Witalij Kozłow / pripyat-city.ru)

Najmłodsi mieszkańcy Prypeci podczas zabawy na śniegu. W tle jeden z pierwszych dziewięciokondygnacyjnych punktowców miejskich przy prospekcie W. I. Lenina ze znajdującym się na jego szczycie sloganem propagandowym „SŁAWA TRUDU” („CHWAŁA PRACY”) oraz kompozycja artystyczno-architektoniczna „Drzewo Przyjaźni Narodów” przedstawiająca godła piętnastu republik związkowych ZSRR autorstwa Iwana Siemienowicza Litowczenki. (Fot. Le Monde / Wasilij Piasecki)

Wrzesień/październik 1986. Blok mieszkalny przy ul. J. Łazariewa 4 na którego dachu znajduje się slogan propagandowy „Chaj bude atom robitnykom a ne sołdatom” („Niech atom będzie robotnikiem a nie żołnierzem”) (fot. chernobyl-wordl.com)

Mieszkańcy Prypeci przed budynkiem sklepu z art. przemysłowymi „Uniwermag” przy ul. Przyjaźni Narodów. Był to jeden z pierwszych obiektów handlowych, a przez prawie całą dekadę lat 70-tych jedyny sklepem z artykułami przemysłowymi w mieście. W tle pierwsze dziewięciokondygnacyjnych punktowce miejskie przy prospekcie W. I. Lenina. (Fot. Le Monde / Wasilij Piasecki)

7 listopada 1978. Centralny plac miasta. Pochód z okazji 61. rocznicy rewolucji październikowej.

1982. Wybudowany w pierwszej połowie lat 70-tych, stadion miejski był pierwszym (do czasu budowy dużo większego Stadionu Centralnego, którego budowy nigdy nie ukończono) tego typu obiektem sportowym w mieście. Znajdował się tuż przy wjeździe do miasta, na przeciwko placu manewrowego dla autobusów (obecnie przed punktem kontrolnym „Prypeć”). Przez cały okres swego funkcjonowania był miejscem rozgrywek piłkarskich i równocześnie macierzystym stadionem lokalnego klubu piłkarskiego „Stroitiel” („Budowlani”) Prypeć. Napis na plakacie o treści „60 let CCCP” nawiązuje do sześćdziesiątej rocznicy powstania ZSRR (1922 - 1982). (fot. W. G. Bombiza / pripyat-city.ru)

1982. Widok na centrum miasta. (fot. Władimir Repik / Ukrinform)

1987. Składowisko motocykli należących do byłych mieszkańców miasta w pobliżu sklepu z art. sportowymi "Rekord". (fot. Jasmin Krpan)

Lata 80-te. Skwer w pobliżu kina „Promietiej” („Prometeusz”). Na uwagę zasługują dwie tablice informujące mieszkańców o nadchodzących w najbliższym czasie pokazach dwóch filmów, najprawdopodobniej w ramach kina młodego kinomana. Pierwszym z nich jest film produkcji radzieckiej z 1980 roku w reżyserii Władimira Mieńszowa „Moskwa slezam nie wierit” („Moskwa nie wierzy łzom”) którego pokazy mają się odbyć 20 i 21 marca o godzinie 21. Drugim filmem ma być wszystkim dobrze znany film produkcji polskiej w reżyserii Jerzego Hoffmana „Znachar” („Znachor”) którego pokazy mają odbyć się o godzinie 18 oraz 21. Najprawdopodobniej była to wersja zdubbingowana w 1983 roku przez wytwórnię Mosfilm. Znachor cieszył się bardzo dużą popularnością w ZSRR, w przeciągu roku od premiery obejrzało go blisko 41.1 mln osób, co dało mu 43. miejsce wśród zagranicznych filmów w radzieckiej dystrybucji filmowej. (fot. Władimir Dżask / pripyat-city.ru)

Lata 80-te. Widok na wiadukt, nad linią kolejową Czernichów-Owrucz, znajdujący się na głównej trasie wjazdowej do Prypeci. Na pierwszym planie autobus LAZ-695N. (fot. pripyat-city.ru)

Kwiecień 1974. Sklep nr 10 „Switlaczok” „Świetlik świętojański” oraz budynek hotelu pracowniczego nr 4 przy ul. Przyjaźni Narodów. W Prypeci znajdowało się 25 sklepów o łącznej powierzchni handlowej wynoszącej 9,2 tys. m², a także 27 stołówek, kawiarni i restauracji, przeznaczonych łącznie dla 5,5 tys. osób. Do końca 1988 roku planowano oddanie do użytku dwóch dużych domów handlowych. (fot. W. Łysenko / Fotochronika TASS)

Czerwiec 1982. Basen pływacki kompleksu sportowego-rekreacyjnego „Łazurnyj” („Lazurowy”). (fot. Władimir Repik / TASS)

Widok na Aleję W. I. Lenina od strony centrum miasta. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

1982. Ulica I. Kurczatowa. Parada z okazji 60-lecia powstania ZSRR (1922 - 1982). Na pierwszym planie samochód ciężarowy ZIŁ-130 z zamocowanymi plakatami ze sloganami propagandowymi, jeden z nich głosi: „МИРУ-МИР” („ŚWIATU-POKÓJ”). Za nim motocykl z flagą ZSRR, w tle pozostałe motocykle z flagami piętnastu republik ZSRR. (fot. pripyat-city.ru)

Trwa budowa przedszkola nr 6 „Drużba” („Przyjaźń”) w tle blok mieszkalny przy Alei Lenina 3. (fot. pripyat-city.ru)

1985. Sekcja juniorów lokalnego klubu piłkarskiego „Budowlani” Prypeć na murawie nowo budowanego Stadionu Centralnego. (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

1986. Dekontaminacja fasady budynków hoteli pracowniczych nr 2 i 3 przy ul. Przyjaźni Narodów. Widoczny pomiędzy budynkami parterowy pawilon to biblioteka pracownicza, w głębi stołówka nr 5 „Drużba” („Przyjaźń”) (fot. UPPA/Photoshot/VOSTOCK Photo)

Lata 80-te. Dziewięciokondygnacyjny budynek mieszkalny przy Alei Lenina 32/13. Zbudowany w centrum miasta u zbiegu ulic I. Kurczatowa i al. W. I. Lenina, według częściowo zmodyfikowanego projektu 114-87-2. Budynek zamieszkiwali głównie znaczący mieszkańcy miasta pełniący funkcje publiczne oraz lokalni działacze partyjni. Z uwagi na pełnione wysokie stanowisko mieszkał tam również (mieszkanie nr 78) dyrektor Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, Wiktor Pietrowicz Briuchanow. Oprócz powierzchni mieszkalnej w budynku znajdowały się również obiekty usługowe (serwis RTV), edukacyjne (klub młodych techników) oraz handlowe (sklep z art. przemysłowymi „Rajduha”, („Tęcza”). W latach 80-tych na dachu zamieszczono slogan propagandowy „Sława Leninu, Sława Partii” (pol. „Chwała Leninowi, Chwała Partii”). (fot. pripyat-city.ru)

Wnętrze przedszkola nr 2 „Iwuszka” (fot. autor nieznany)

1985. Budowa bloku mieszkalnego przy Alei Budowlanych 16. W tle szesnastokondygnacyjny punktowiec przy ulicy Bohaterów Stalingradu 9/18 gdzie mieściła się siedziba serwisu wind „Kijewlift-5” oraz „GorONO” (kuratorium oświaty). Większość budynków mieszkalnych w Prypeci było budowanych z tzw. „wielkiej płyty” czyli prefabrykowanych elementów konstrukcyjnych. (fot. Album "Prypeć" (1985))

1985. Nauka pływania sportowego na basenie pływackim kompleksu sportowego-rekreacyjnego „Łazurnyj” („Lazurowy”). (fot. Jurija Jewsiunowa / Album „Prypeć”, wyd. Mistiectwo, Kijów 1986)

Koniec lat 70-tych. Panorama centrum miasta. Obiekt na pierwszym planie (w kształcie litery "L") to budynek centrum telekomunikacyjnego. Mieściła się tam poczta, telegraf oraz miejscowa centrala telefoniczna. W połowie lat 80-tych centrala obsługiwała ponad 2926 lokalnych numerów. Budynek pośrodku to tak zwany "Biały Dom", dziewięciokondygnacyjny apartamentowiec w którym zakwaterowane były osoby pełniące wysokie stanowiska w pobliskiej elektrowni jak również niektórzy wysocy partyjni dygnitarze. W połowie lat 80-tych na dachu umieszczono napis "Chwała Leninowi - Chwała Partii". (fot. S. Nehaev)

Widok na główną arterię miasta, Prospekt (aleję) W. I. Lenina. Na bocznej ścianie dziewięciokondygnacyjnego bloku mieszkalnego o numerze porządkowym 1b, znajduje się fragment hymnu państwowego ZSRR (wersja obowiązująca od 1 września 1977 roku): „Partija Lenina – siła narodnaja. nas k torżestwu kommunizma wiediot!” („Partia Lenina - ludowa siła, ku triumfowi komunizmu niech wiedzie nas!”). Na pierwszym planie jeden z najpopularniejszych samochodów osobowych w ZSRR, WAZ 2101 „Żyguli”. (fot. Witalij Kozłow / pripyat-city.ru)