Dworzec autobusowy pełnił funkcję ważnego węzła komunikacyjnego w regionie. Krzyżowały się tu trasy autobusów kursujących pomiędzy miastami obwodu kijowskiego (Kijów, Czarnobyl, Prypeć) a Białorsukiej SRR (Mozyrz, Rzeczyca, Brahin). Budynek dworca charakteryzował się dużą, przeszkloną poczekalnią oraz trzema stanowiskami odjazdowymi. Wewnątrz znajdowało się 6 kas biletowych, pomieszczenie dla dyżurnego kontroli ruchu. Dla pasażerów przygotowano trzy metalowe szafki (łącznie 27 schowków) będące przechowalnią bagażu a dla najmłodszych pokój gier i zabaw. W centralnej części poczekalni umiejscowiono schemat siatki połączeń autobusowych. W okresie funkcjonowania dworzec był czynny od 5 do 22, 7 dni w tygodniu. Za tabor autobusowy (składający się głównie z autobusów LAZ-695) odpowiadało Prypiackie Przedsiębiorstwo Transportu Samochodowego nr 31015. 15 maja 1982 dworzec obsługiwał 52 trasy do 14 miejsc docelowych.